خویشتنداری
کلمه‌ی خویشتنداری به معنی خودداری و جلوگیری از وسوسه‌ها و هوا و هوس است. بیایید این را با مثال بیشتر توضیح بدهیم. مثلا تصور کنید که تولد شما یک هفته‌ی دیگر است و به شما یک بسته‌ی کادویی بسیار زیبا می‌دهند اما به شما می‌گویند که اجازه ندارید این بسته را تا روز تولدتان باز کنید. آیا شما می‌توانید تا روز تولدتان آنقدر خویشتندار باشید و صبر کنید؟
یا مثلا شما عاشق بستنی هستید اما متاسفانه سرمای سختی خوردید و خوردن بستنی برای شما ضرر دارد. شما می‌دانید که در فریزر خانه یک بستنی شکلاتی بسیار خوشمزه هست، آیا می‌توانید آنقدر خویشتندار باشید و جلوی وسوسه‌ی خود را بگیرید و بستنی نخورید؟ گاهی وقت‌ها هم خویشتنداری می‌تواند در رابطه با کاری باشد که ما می‌دانیم انجام آن بد است و نباید آن‌را انجام دهیم. مثلا اگر برای یکی از امتحان‌هایمان به اندازه‌ی کافی درس نخوانده‌ایم، باید خویشتندار باشیم و از وسوسه‌ی تقلب کردن دوری کنیم.
همچنین خویشتنداری یعنی توانایی جلوگیری از انجام کار بد که نه تنها به ما، بلکه به افراد اطراف ما هم ضرر می‌زند. مثل، دروغ گفتن، دزدی کردن، دیگران را تحقیر کردن و خیلی اعمال بد دیگر. کتاب مقدس در اول قرنتیان فصل ۱۰ آیه ۱۳ اینطور می‌گوید: «وسوسه‌هایی که شما با آن روبرو می‌شوید، وسوسه‌هایی است که برای تمام مردم پیش می‌آید، اما خدا به وعده‌های خود وفا می‌کند و نمی‌گذارد شما بیش از حد توانایی خود وسوسه شوید. همراه با هر وسوسه‌ای، خداوند راهی هم برای فرار از آن فراهم می‌کند تا بتوانید در مقابل آن خویشتنداری کنید.»
ما باید میوه‌ی خویشتنداری را که خدا به عنوان نهمین میوه از میوه‌های روح‌القدس به ما داده است، در درون خودمان بشناسیم و پرورش بدهیم. ما باید هر روز از خدا کمک بخواهیم تا ما را در برابر وسوسه‌هایی که در زندگی برایمان پیش می‌آید محافظت کند.
چطور دنیای بهتری داشته باشیم؟!
خداوند ما را خیلی دوست دارد. به همین دلیل خداوند با روح پاک خودش ما را درتصمیم‌هایمان راهنمایی می‌کند تا نتیجه یا میوه‌های کارهای ما عالی بشود. حتما وقتی کلمه‌ی «میوه» را می‌شنوید، به میوه‌هایی مثل سیب، پرتقال، موز و یا نارنگی فکر می‌کنید. اما در «کتاب مقدس» وقتی خداوند درباره‌ی «میوه‌های روح القدس» صحبت می‌کند، منظورِ خداوند آن میوه‌هایی که ما جلوی تلویزیون یا در مهمانی‌ها می‌خوریم نیست. منظور میوه‌هایی است که ازطریق روحِ مقدس خداوند در وجود ما قرار گرفته است. وقتی می‌گوییم میوه، یعنی درباره‌ی محصول چیزی صحبت می‌کنیم. میوه یعنی محصول و ثمره‌ی یک درخت یا یک گیاه. وقتی می‌گوییم میوه‌ی درخت سیب، یعنی آن محصولی که درخت سیب تولید می‌کند. یا مثلا وقتی می‌گوییم میوه‌ی درخت پرتقال، یعنی محصولی که درخت پرتقال تولید می‌کند.
آیا تا به حال دید‌ه‌اید که روی درخت سیب، پرتقال بوجود بیاید؟! یا مثلا از یک درخت نارنگی، انار در بیاید؟! نه! این خیلی عجیب می‌شود. شاید این ضرب المثل را در ادبیات فارسی شنیده‌اید که می‌گوید: «از کوزه همان برون تراود که در اوست.» یعنی هر چیزی که داخل ظرفی مثل کوزه باشد، همان چیز از آن ظرف بیرون می‌آید. اگر درون ما خشم باشد از ما خشم تولید می‌شود نه محبت. یا اگر درون ما نفرت باشد ما به دنیای بیرون خودمان نفرت می‌دهیم. اما در عوض اگر درونمان محبت باشد می‌توانیم به دنیای اطرافمان محبت بدهیم و به همان نسبت هر چه خصوصیات بهتری داشته باشیم همان‌ها را به دنیای بیرون از خودمان می‌دهیم.
«کتاب مقدس» از کتاب‌های زیادی تشکیل شده است. در یکی از کتاب‌های «کتاب مقدس» به نام «غلاطیان»، اول درباره‌ی میوه‌هایی که از کارهای بد و گناه آلود ما به عمل می‌آیند صحبت می‌شود. مثل «خودخواهی»، «عصبانیت»، «غرور»، «حسادت»، «نفرت»، «کینه»، «بد‌خواهی» و خیلی رفتار‌های بد دیگر که باعث شده‌اند کارهای زشت در دنیا وجود داشته باشد. بخاطر همین زشتی‌ها است که بعضی‌ها نمی‌توانند با هم در دوستی و محبت زندگی کنند. اما در «کتاب مقدس» در مقابل این میوه‌های بد، از میوه‌های خیلی خیلی خوب، یعنی میوه‌های روح خداوند هم صحبت می‌شود.
وقتی که ما به عیسای مسیح ایمان می‌آوریم و در زندگی او را الگو قرار می‌دهیم، روح القدس یا همان روح پاک خداوند در ما قرار می‌گیرد. چون روح پاک خدا، فقط خصوصیات خوب دارد، در نتیجه میوه‌هایی در ما قرار می‌گیرند که با میوه‌های قبلی خیلی فرق می‌کنند. در کتاب مقدس در غلاطیان فصل ۵ آیه ۲۲ از این میوه‌ها نام برده می‌شود. آنها «محبت»، «شادی»، «آرامش»، «صبوری»، «مهربانی»، «نیکویی»، «وفاداری»، «فروتنی» و «خویشتنداری» هستند. چه چیزی می‌تواند بهتر از این میوه‌ها در وجود ما باشد؟! ما هم با داشتن این میوه‌ها می‌توانیم دنیای خودمان را جای بهتری برای زندگی بکنیم.
