فروتنی
«عیسی مسیح» در کتاب مقدس بارها و بارها ما را به فروتن بودن در مقابل یکدیگر تشویق می‌کند. مسیح می‌گوید در بین شما هر کس که به دیگران بیشتر کمک کند، او از همه فروتن‌تر است. فروتن بودن یعنی اینکه به کار و مسائل دیگران توجه کنیم.یعنی اینکه ما غرور خودمان را کنار بگذاریم و همه را یکسان و برابر ببینیم. مثلا اگر شما در نقاشی کشیدن مهارت دارید اما دوست شما نمی‌تواند به خوبی شما نقاشی کند، او را مسخره نکنید و به خاطر استعدادی که دارید به او فخر نفروشید. چون حتما خدا به دوست شما هم استعداد دیگری داده که ممکن است شما آنها را نداشته باشید. همچنین اگر شما در خانواده‌ی پول‌داری زندگی می‌کنید و امکانات بیشتری نسبت به دوستانتان دارید، به این معنی نیست که شما برتر هستید و نباید به این خاطر به دیگران فخر بفروشید، بلکه با مهربانی و فروتنی باید به آنها هم کمک کنید. رفتار شما در برابر دیگران باید طوری باشد که آنها احساس نکنند از شما پایین‌تر هستند. «کتاب مقدس» در فیلیپیان فصل ۲ آیه ۳ اینطور می‌گوید: «هیچ عملی را از روی چشم و هم چشمی و خود خواهی انجام ندهید، بلکه با فروتنی، دیگران را از خود بهتر بدانید.» مسیح با آن همه بزرگی، همیشه با فقیران و تنگدستان معاشرت می‌کرد. او همیشه بین افراد پایین‌تر جامعه بود و نیاز‌های آنها را بر‌آورده می‌کرد. در نهایت هم با فروتنی کامل جان خودش را به خاطر ما روی صلیب داد. خدا میوه‌ی فروتنی را به عنوان هشتمین میوه از میوه‌های روح القدس به ما داده است. کافی است ما عیسی مسیح را به عنوان بهترین نمونه‌ی فروتنی، الگوی خودمان قرار بدهیم. سعی کنیم از همین امروز فروتن بودن نسبت به دیگران را در زندگی خود تمرین کنیم.
چطور دنیای بهتری داشته باشیم؟!
خداوند ما را خیلی دوست دارد. به همین دلیل خداوند با روح پاک خودش ما را درتصمیم‌هایمان راهنمایی می‌کند تا نتیجه یا میوه‌های کارهای ما عالی بشود. حتما وقتی کلمه‌ی «میوه» را می‌شنوید، به میوه‌هایی مثل سیب، پرتقال، موز و یا نارنگی فکر می‌کنید. اما در «کتاب مقدس» وقتی خداوند درباره‌ی «میوه‌های روح القدس» صحبت می‌کند، منظورِ خداوند آن میوه‌هایی که ما جلوی تلویزیون یا در مهمانی‌ها می‌خوریم نیست. منظور میوه‌هایی است که ازطریق روحِ مقدس خداوند در وجود ما قرار گرفته است. وقتی می‌گوییم میوه، یعنی درباره‌ی محصول چیزی صحبت می‌کنیم. میوه یعنی محصول و ثمره‌ی یک درخت یا یک گیاه. وقتی می‌گوییم میوه‌ی درخت سیب، یعنی آن محصولی که درخت سیب تولید می‌کند. یا مثلا وقتی می‌گوییم میوه‌ی درخت پرتقال، یعنی محصولی که درخت پرتقال تولید می‌کند.
آیا تا به حال دید‌ه‌اید که روی درخت سیب، پرتقال بوجود بیاید؟! یا مثلا از یک درخت نارنگی، انار در بیاید؟! نه! این خیلی عجیب می‌شود. شاید این ضرب المثل را در ادبیات فارسی شنیده‌اید که می‌گوید: «از کوزه همان برون تراود که در اوست.» یعنی هر چیزی که داخل ظرفی مثل کوزه باشد، همان چیز از آن ظرف بیرون می‌آید. اگر درون ما خشم باشد از ما خشم تولید می‌شود نه محبت. یا اگر درون ما نفرت باشد ما به دنیای بیرون خودمان نفرت می‌دهیم. اما در عوض اگر درونمان محبت باشد می‌توانیم به دنیای اطرافمان محبت بدهیم و به همان نسبت هر چه خصوصیات بهتری داشته باشیم همان‌ها را به دنیای بیرون از خودمان می‌دهیم.
«کتاب مقدس» از کتاب‌های زیادی تشکیل شده است. در یکی از کتاب‌های «کتاب مقدس» به نام «غلاطیان»، اول درباره‌ی میوه‌هایی که از کارهای بد و گناه آلود ما به عمل می‌آیند صحبت می‌شود. مثل «خودخواهی»، «عصبانیت»، «غرور»، «حسادت»، «نفرت»، «کینه»، «بد‌خواهی» و خیلی رفتار‌های بد دیگر که باعث شده‌اند کارهای زشت در دنیا وجود داشته باشد. بخاطر همین زشتی‌ها است که بعضی‌ها نمی‌توانند با هم در دوستی و محبت زندگی کنند. اما در «کتاب مقدس» در مقابل این میوه‌های بد، از میوه‌های خیلی خیلی خوب، یعنی میوه‌های روح خداوند هم صحبت می‌شود.
وقتی که ما به عیسای مسیح ایمان می‌آوریم و در زندگی او را الگو قرار می‌دهیم، روح القدس یا همان روح پاک خداوند در ما قرار می‌گیرد. چون روح پاک خدا، فقط خصوصیات خوب دارد، در نتیجه میوه‌هایی در ما قرار می‌گیرند که با میوه‌های قبلی خیلی فرق می‌کنند. در کتاب مقدس در غلاطیان فصل ۵ آیه ۲۲ از این میوه‌ها نام برده می‌شود. آنها «محبت»، «شادی»، «آرامش»، «صبوری»، «مهربانی»، «نیکویی»، «وفاداری»، «فروتنی» و «خویشتنداری» هستند. چه چیزی می‌تواند بهتر از این میوه‌ها در وجود ما باشد؟! ما هم با داشتن این میوه‌ها می‌توانیم دنیای خودمان را جای بهتری برای زندگی بکنیم.
