صبوری
چهارمین میوه از میوه‌های روح القدس که خدا به ما هدیه داده، «صبوری» است. اما صبوری به چه معنا است؟ کلمه‌ی «صبر» در زبان فارسی به معنی «تحمل کردن» هم آمده است. کلمه‌ی تحمل از کلمه‌ی «حمل» آمده است. ما کلمه‌ی حمل را زمانی به کار می‌بریم که مثلا چیزی را جابه جا می‌کنیم، یا بر دوش خودمان سوار می‌کنیم. صبوری کردن هم به نوعی همین کار است. یعنی اینکه در سختی‌ها به خداوند اعتماد کنیم و آن سختی را تحمل کنیم. خداوندمهربان از ما می‌خواهد با محبتی که نسبت به یکدیگر داریم، از خطا‌ها و اشتباهات یکدیگر چشم پوشی کنیم و یکدیگر را در سختی‌ها محبت کنیم. این دقیقا همان کاری است که «عیسی مسیح» برای ما انجام داد. با اینکه دنیای ما پر از گناه و کارهای بد است اما خداوند با صبوری بسیار زیاد و محبتی که به ما دارد، همه گناهان ما را به دوش خودش گذاشت. یعنی آنها را حمل کرد. او تحمل کرد تا بار و سنگینی بدی‌ها و گناه از روی ما برداشته شود و قلب ما سبکتر شود. حالا دنیایی را تصور کنید که انسان‌ها، همه نسبت به همدیگر همین کار را انجام دهند. یعنی اشتباهات یکدیگر را نبینند و همدیگر را ببخشند و دوست بدارند. اینجوری ما می‌توانیم یک دنیای پر از محبت و صبوری بسازیم. بیایید از امروز صبوری را در زندگی خودمان و نسبت به اطرافیانمان تمرین کنیم. وقتی که یک دوست، یک همکلاسی، همسایه، خواهر یا برادر و حتی یک غریبه، کاری کرد که باعث ناراحتی ما شد، به جای اینکه عصبانی شویم و با او برخورد بدی داشته باشیم، در عوض به یاد بیاریم که خدا صبر کردن را به ما یاد داده است. پس صبر کنیم، عصبانی نشویم، برای آن شخص دعای خوب کنیم و به او محبت کنیم. اگر صبر داشته باشیم کم کم دنیایی پر از محبت را اطرافمان می‌بینیم که با صبر کردن و محبت ما بوجود امده است. پس یادمان باشد که صبور باشیم، تا با کمک «عیسی مسیح» این دنیا رابه جایی بهتر و زیباتر تبدیل کنیم.
چطور دنیای بهتری داشته باشیم؟!
خداوند ما را خیلی دوست دارد. به همین دلیل خداوند با روح پاک خودش ما را درتصمیم‌هایمان راهنمایی می‌کند تا نتیجه یا میوه‌های کارهای ما عالی بشود. حتما وقتی کلمه‌ی «میوه» را می‌شنوید، به میوه‌هایی مثل سیب، پرتقال، موز و یا نارنگی فکر می‌کنید. اما در «کتاب مقدس» وقتی خداوند درباره‌ی «میوه‌های روح القدس» صحبت می‌کند، منظورِ خداوند آن میوه‌هایی که ما جلوی تلویزیون یا در مهمانی‌ها می‌خوریم نیست. منظور میوه‌هایی است که ازطریق روحِ مقدس خداوند در وجود ما قرار گرفته است. وقتی می‌گوییم میوه، یعنی درباره‌ی محصول چیزی صحبت می‌کنیم. میوه یعنی محصول و ثمره‌ی یک درخت یا یک گیاه. وقتی می‌گوییم میوه‌ی درخت سیب، یعنی آن محصولی که درخت سیب تولید می‌کند. یا مثلا وقتی می‌گوییم میوه‌ی درخت پرتقال، یعنی محصولی که درخت پرتقال تولید می‌کند.
آیا تا به حال دید‌ه‌اید که روی درخت سیب، پرتقال بوجود بیاید؟! یا مثلا از یک درخت نارنگی، انار در بیاید؟! نه! این خیلی عجیب می‌شود. شاید این ضرب المثل را در ادبیات فارسی شنیده‌اید که می‌گوید: «از کوزه همان برون تراود که در اوست.» یعنی هر چیزی که داخل ظرفی مثل کوزه باشد، همان چیز از آن ظرف بیرون می‌آید. اگر درون ما خشم باشد از ما خشم تولید می‌شود نه محبت. یا اگر درون ما نفرت باشد ما به دنیای بیرون خودمان نفرت می‌دهیم. اما در عوض اگر درونمان محبت باشد می‌توانیم به دنیای اطرافمان محبت بدهیم و به همان نسبت هر چه خصوصیات بهتری داشته باشیم همان‌ها را به دنیای بیرون از خودمان می‌دهیم.
«کتاب مقدس» از کتاب‌های زیادی تشکیل شده است. در یکی از کتاب‌های «کتاب مقدس» به نام «غلاطیان»، اول درباره‌ی میوه‌هایی که از کارهای بد و گناه آلود ما به عمل می‌آیند صحبت می‌شود. مثل «خودخواهی»، «عصبانیت»، «غرور»، «حسادت»، «نفرت»، «کینه»، «بد‌خواهی» و خیلی رفتار‌های بد دیگر که باعث شده‌اند کارهای زشت در دنیا وجود داشته باشد. بخاطر همین زشتی‌ها است که بعضی‌ها نمی‌توانند با هم در دوستی و محبت زندگی کنند. اما در «کتاب مقدس» در مقابل این میوه‌های بد، از میوه‌های خیلی خیلی خوب، یعنی میوه‌های روح خداوند هم صحبت می‌شود.
وقتی که ما به عیسای مسیح ایمان می‌آوریم و در زندگی او را الگو قرار می‌دهیم، روح القدس یا همان روح پاک خداوند در ما قرار می‌گیرد. چون روح پاک خدا، فقط خصوصیات خوب دارد، در نتیجه میوه‌هایی در ما قرار می‌گیرند که با میوه‌های قبلی خیلی فرق می‌کنند. در کتاب مقدس در غلاطیان فصل ۵ آیه ۲۲ از این میوه‌ها نام برده می‌شود. آنها «محبت»، «شادی»، «آرامش»، «صبوری»، «مهربانی»، «نیکویی»، «وفاداری»، «فروتنی» و «خویشتنداری» هستند. چه چیزی می‌تواند بهتر از این میوه‌ها در وجود ما باشد؟! ما هم با داشتن این میوه‌ها می‌توانیم دنیای خودمان را جای بهتری برای زندگی بکنیم.
